Od 1972 roku, w okresie od 22 do 26 listopada, obchodzimy Dni Honorowego Krwiodawstwa Polskiego Czerwonego Krzyża. Codziennie ludzie bezinteresownie oddają swoją krew dla tych, którzy jej potrzebują. Dzięki temu możliwe są zabiegi chirurgiczne, kompleksowa opieka okołoporodowa, a wiele ciężko chorych ludzi zyskuje lepszą jakość życia. Ale nie zawsze tak było. Chociaż Polski Czerwony Krzyż prowadzi zorganizowane działania związane z wieloma aspektami krwiodawstwa już od 1935 roku, na początku przeważało płatne krwiodawstwo. Dopiero w 1958 roku zrezygnowano z takiej procedury, a Honorowe Krwiodawstwo zyskało na znaczeniu.
Dni Honorowego Krwiodawstwa są znaczące z przynajmniej dwóch powodów. Po pierwsze jest to okazja do okazania wdzięczności. Osoby decydujące się na oddanie krwi, robią to bezinteresownie i z perspektywy pacjenta – zupełnie anonimowo. Zawsze jest to szlachetny czyn, niezależnie czy jednorazowy, czy cykliczny. Dużo osób powie, że dla nich to jedyna słuszna droga postępowania, oczywisty sposób na pomoc drugiemu człowiekowi. Jednak bezsprzecznie wymaga on odwagi i czasu, co trzeba docenić. Te kilka listopadowych dni to czas, kiedy szczególnie pamiętamy o krwiodawcach, czyli dobrych ludziach z wielkim sercem, którzy ratują innym życie, dzieląc się cząstką siebie. W tych dniach składane są oficjalne podziękowania i przyznawane odznaczenia państwowe, a każdy, kto ma taką potrzebę, na swój sposób wyraża wdzięczność na mniejsza skalę.
Dni Honorowego Krwiodawstwa są także czasem intensywnego uświadamiania ludzi. Poprzez akcje różnego rodzaju, zachęca się wszystkich do oddawania krwi i edukuje osoby w każdym wieku. Chociaż idea jest coraz szerzej znana i rozumiana, nadal trzeba o niej mówić, walczyć z powstającymi mitami i przedstawiać krwiodawstwo najmłodszym. Należy pamiętać, że osoby odpowiedzialne za pobieranie krwi i wykorzystywanie jej, czyli przede wszystkim lekarze i pielęgniarki, także muszą się nieustannie szkolić. Dlatego Dni Honorowego Krwiodawstwa są również okazją dla nich, żeby dowiedzieć się więcej.
Zastanówmy się jednak: po co szczególnie skupiać się na całej idei, skoro codziennie ktoś oddaje krew? Niestety krwiodawcy cały czas są potrzebni i przeważnie jest ich za mało. Wynika to przede wszystkim z istnienia kilku różnych grup krwi. Proces transfuzji może zostać przeprowadzony jedynie po odpowiednim dobraniu pacjenta i dawcy, żeby możliwie jak najbardziej zminimalizować ryzyko niezgodności ich krwi. Taka sytuacja powoduje powikłania zagrażające biorcy. Nie wszystkie grupy są tak samo częste wśród ludzi, dlatego jednych jest więcej, a innych mniej, co utrudnia znalezienie potrzebnej krwi i powoduje ogromne zapotrzebowanie na dawców. Żeby nim zostać, trzeba spełnić konkretne wymagania, które na wstępie dyskwalifikują dużo osób. Do tego ludzie, nawet jeśli nie ma przeciwwskazań zdrowotnych, często mają obiekcje dotyczące oddawania krwi. Wiedza na ten temat niekiedy jest mała i szerzy się duża liczba mitów, dlatego ważne jest, żeby mówić o przebiegu i ewentualnych ryzykach całej procedury oraz tłumaczyć, jeśli coś jest niezrozumiałe.
Oczywiście jest też wiele osób, które najzwyczajniej się boją, ponieważ nie lubią widoku krwi, igieł czy obawiają się omdlenia lub złego samopoczucia. Jeśli decydujemy się na zostanie dawcą, trzeba pamiętać o zaznaczeniu takich lęków czy opowiedzeniu o konkretnej sytuacji z przeszłości, żeby otrzymać odpowiednią opiekę. Mimo, że jest to honorowe krwiodawstwo, zadbanie o własny komfort jest bardzo ważne.
