Powiedzenie, że „rodzice są od wychowywania a dziadkowie od rozpieszczania” nie wzięło się znikąd. Wszak zwyczajowa norma społeczna pokazuje, że w wieku, w którym stajemy się dziadkami, jesteśmy już u schyłku życia zawodowego, co wiąże się z czasem, jaki możemy poświęcać wnukom, ale nie tylko. Wszak wiek sprawia, że zyskujemy więcej cierpliwości i z chęcią poświęcamy uwagę temu, co naprawdę istotne z punktu widzenia życia rodzinnego – czyli drugiemu człowiekowi.
Wizerunek dziadków jako tych, którzy inaczej niż rodzice podchodzą do spraw najmłodszych, kreuje również literatura piękna. Wystarczy wspomnieć dziadka Britty i Anny z Dzieci z Bullerbyn A. Lindgren. „Jest to najlepszy dziadziuś, jaki jest na całym świecie”. Wszystkie dzieci go tak nazywają, bo obdarza je jednakową atencją. I choć jest starszy i ma słaby wzrok, uwielbiają, gdy snuje historie. Podobnie poeta, Zbigniew Herbert, przestawia babcię w wierszu o takim właśnie tytule, pisząc:
siedzę na jej kolanach
a ona mi opowiada
wszechświat
od piątku
do niedzieli
Dziadkowie to osoby, które kształtują u wnuków tożsamość – rodzinną, regionalną i narodową. Przekazują historię swojego życia, objaśniają świat, podtrzymują kulturę i rodzinne obyczaje. Dlatego rola dziadków jest nie do przecenienia.
Warto też zauważyć, że relacja wnuczęta – dziadkowie jest symbiozą. Bo nie tylko te pierwsze potrzebują tych drugich. Działa to w dwie strony. Zmiany związane z przejściem na emeryturę dla seniorów bywają trudne. Wiążą się z koniecznością odnalezienia nowego stylu życia i zagospodarowania czasu wolnego. W takich okolicznościach rodzina, a przede wszystkim wnukowie, stanowią źródło siły i motywacji do działania. Pielęgnowanie dobrych relacji stanowi zatem jedno z ważniejszych elementów kształtowania osobowości dzieci i wspierania dobrego samopoczucia seniorów.
A co z tymi dziećmi, które nie mają babci ani dziadka oraz co z dziadkami, którzy nie mają wnuków? Na to też społeczeństwa znajdują sposoby, wszak nie więzy krwi są tu najważniejsze. Na świecie (także w Polsce) istnieją miejsca, w których obok domów spokojnej starości utworzono przedszkola. Dowodzą one, że wzajemna relacja pozytywnie wpływa na obie grupy społeczne. Celem jest właśnie integracja międzypokoleniowa i rozwój umiejętności emocjonalnych.
I choć dobrze jest często mówić seniorom „kocham”, raz do roku, 21 i 22 stycznia, jest okazja, by bardziej się postarać. Wszak wtedy obchodzimy w Polsce Święto Babci i Święto Dziadka. Pomysł, by właśnie tego dnia świętować ich zdrowie pojawił się w tygodniku “Kobieta i Życie” w 1964 roku i jak widać szczęśliwie się przyjął.
